Rozdział VII

Rozdział VII 

Leon

Usiadłem na krześle obok Violi. Było mi jej tak strasznie żal. Nie wiedziałem czy mnie słyszy czy nie. Cały czas spała. Nachyliłem się nad nią i szepnąłem do ucha "Kocham Cię! Zawsze Cię kochałem i będę Cię zawsze kochać! I przepraszam za całe zło jakie Ci wyrządziłem. " I ucałowałem ją w policzek. W tedy zadzwoniła mama:

- Leon gdzie wy jesteście już szesnasta wracajcie do domu na obiad.

- Dobrze za raz będziemy w domu. - odpowiedziałem i dałem Violi drugiego buziaka, po czym wyszedłem na korytarz. Pożegnaliśmy się z ojcem Violetty i poszliśmy do domu.

***

 Marija

Całą drogę Leon był jakiś nieobecny. Postanowiłam przerwać tą ciszę.

- Hej! Mogę ci zadać parę pytań? - zapytałam chwytając go pod rękę

- Jasne! - odpowiedział i się uśmiechnął

- Ty nadal kochasz Violę prawda?

- Nie! To znaczy... sam nie wiem. T trudne do stwierdzenia. - zaczął się mieszać.

- To skoro kochasz Violę bo to po tobie widać, to po co w pokoju masz zdjęcie jeszcze jakiejś dziewczyny? 

- To Lara! - odpowiedział jak bym miała skądś ją znać.

- Ta! A kim jest dla ciebie ta Lara? - zapytałam

- To moja przyjaciółka z toru jest też moim mechanikiem. Ale dlaczego o nią pytasz?

-Pytam dlatego bo na tym zdjęciu nie widać przyjaciółki tylko zakochaną po uszy w tobie dziewczynę. - odpowiedziałam

- Zdawało ci się! Chodź szybciej już prawie jesteśmy w domu. - Bardzo szybko odbiegł od tematu.

-Leon?! 

- Tak? 

- Mieliśmy pomyśleć o jakimś mieszkaniu do wynajęcia dla mnie. - Przypomniałam mu.

- Pogadamy po obiedzie.  -odpowiedział bo akurat wchodziliśmy do domu.

- Myjcie ręce i za pięć minut siadamy do stołu- powiedziała mama Leona .

Tak też zrobiliśmy. Obiad był przepyszny. Podczas deseru tata Leona wstał i zadzwonił łyżeczką o kieliszek z wodą.

- Chciał bym coś powiedzieć. - ogłosił - Marijo Anno Dento urodzona siedemnaście lat temu we Francji.- Jejciu skąd ten facet tyle o mnie wie i to takie szczegóły przecież ja im tego nie mówiłam. -Jesteśmy zaszczyceni twoją obecnością w naszej rodzinie  i chcieli byśmy abyś z nami została na zawsze bo... - pan Verdas wziął głęboki oddech, ale jego żona go uprzedziła w tym co chciał powiedzieć.

- Bo jesteś jego córką. 

- CO!!! - krzyknęłam

- Tak! Marijo to ja jestem twoim ojcem jeśli chcesz możemy zrobić badania genealogiczne. - mówił

- Co!!! - krzyknęłam kolejny raz.

- Jakieś dobre moce cię do nas przywiodły i jesteśmy wszyscy z tego powodu bardzo dumni. - powiedziała pani Verdas

- Dobre moce!!! Co??? - byłam wstrząśnięta tym co usłyszałam.

- Twoja babcia Lusia ona cię skierowała do Argentyny do Studia. A twój anioł struż przyprowadził pod mój dach. - powiedział pan Verdas.

- Czyli?! Pan to mój tata pani jest żoną mojego taty, Leon to mój barat... - zaczęłam podsumowanie

- A Pola to twoja siostra - wtrącił Leon 

- I? - zapytali równo jak w wojsku Verdasowie

- I ja mogę z wami zostać?! I stworzyć szczęśliwą rodzinkę?!

- Tak! - znów powiedzieli chórem.

- Zgodzisz się zostać naszą córką już na zawsze? - zapytała pani domu

- I pani się na to zgadza żebym Ja! Dziecko kochanki pani męża z wami mieszkała pod jednym dachem? - Ciągle nie mogłam w to uwierzyć.

- Tak! Wybaczyłam mężowi tą zdradę i sama zaproponowałam to rozwiązanie. Chciała bym żebyś została moją przyszywaną córką. I możesz nawet mówić do mnie mamo. - Nawijała pani Verdas

- To co córeczko? - zapytał TATA

- Jeśli wszyscy tego chcą to trudno by mi było odmówić. - odpowiedziałam a wszyscy rzucili się na mnie żeby mnie przytulić.

- Dobra siostra! - Powiedział Leon i zaczął się śmiać bo to na prawdę śmiesznie zabrzmiało. - Może pójdziemy na górę troszeczkę ochłoniesz od tych dzisiejszych wrażeń mi też się to przyda.

 Podziękowaliśmy i wstaliśmy od stołu. Stojąc jedną nogą na schodach odwróciłam się w kierunku moich nowych rodziców i powiedziałam:
- Dziękuję MAMO i TATO - a oni tak ciepło się do mnie uśmiechnęli. 
Weszłam do swojego pokoju i na spokojnie zaczęłam to sobie układać w głowie.

***

Państwo Verdas

- Rozmawiałem z Lusią babcią Mariji powiedziała że wszystkie papiery jakie Anna zostawiła odnośnie Mariji prześle jeszcze w tym tygodniu.

- To wspaniale! Naprawdę cieszę się że w końcu będziesz miał wszystkie dzieci przy sobie. 

- Mam najwspanialszą żonę na całym świecie.

- Nie mów tak!

- Muszę! Bo bardzo cię kocham! Wskaż mi jakąś  kobietę która wybacza mężowi zdradę i jeszcze sama nakłania go na przygarnięcie obcego dla niej dziecka.! Jesteś moim Aniołem. Kocham cię.

- Ja cię też.